Roman Paszkowski: Różnice pomiędzy wersjami
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria:Pomeranica - do sprawdzenia" na "Kategoria:Pomeranica FB 2015") |
|||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|lata_dzialalnosci= | |lata_dzialalnosci= | ||
|tytuly= | |tytuly= | ||
| − | |narodowosc= | + | |narodowosc= |
|pseudonim= | |pseudonim= | ||
|lokalizacja_grobu= | |lokalizacja_grobu= | ||
}} | }} | ||
| − | '''Roman Paszkowski''' '''(ur. 1920) – dziennikarz i sprawozdawca sportowy, koszykarz, tenisista | + | <br /> |
| − | <br/><br/> | + | '''Roman Paszkowski''' '''(ur. 1920)''' – dziennikarz i sprawozdawca sportowy, koszykarz, tenisista |
| + | <br /><br /> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
'''Roman Paszkowski''' urodził się [[21 września]] [[1920]] roku w Krakowie w rodzinie mieszczańsko-urzędniczej. Jego dziadkiem był znany architekt Teodor Talowski, autor kościoła św. Elżbiety we Lwowie. Początkowo uczęszczał do gimnazjum neoklasycznego, a potem do gimnazjum humanistycznego w Krakowie. Maturę zdał tuż przed wojną. | '''Roman Paszkowski''' urodził się [[21 września]] [[1920]] roku w Krakowie w rodzinie mieszczańsko-urzędniczej. Jego dziadkiem był znany architekt Teodor Talowski, autor kościoła św. Elżbiety we Lwowie. Początkowo uczęszczał do gimnazjum neoklasycznego, a potem do gimnazjum humanistycznego w Krakowie. Maturę zdał tuż przed wojną. | ||
| − | W czasie okupacji pracował kolejno jako pomocnik inżyniera, elektromechanik i samodzielny elektrotechnik w niemieckich warsztatach samochodowych. Po wojnie nadal pracował w warsztacie, jednocześnie zapisał się na studia anglistyczne. Był wychowankiem Cracovii, której barwy reprezentował do | + | W czasie okupacji pracował kolejno jako pomocnik inżyniera, elektromechanik i samodzielny elektrotechnik w niemieckich warsztatach samochodowych. Po wojnie nadal pracował w warsztacie, jednocześnie zapisał się na studia anglistyczne. Był wychowankiem Cracovii, której barwy reprezentował do 1946 roku. Jako student trenował w AZS. W sezonie 1949/1950 był koszykarzem Wisły. Znany ze świetnego wyszkolenia technicznego, został powołany do kadry na wyjazd do Budapesztu, ale w ostatniej chwili ze względu na stan zdrowia nie uczestniczył w meczach. |
Za sprawą radiowego sprawozdawcy sportowego Tadeusza Oszasta rozpoczął pracę w rozgłośni krakowskiej Polskiego Radia. Początkowo sprzedawał radioodbiorniki. Równocześnie trenował w sekcji siatkówki i koszykówki przy rozgłośni. Tam poznał Zdzisława Nardellego, przyszłego wybitnego reżysera radiowego. Nawiązał też kontakt ze środowiskiem dziennikarskim, m.in. tłumacząc teksty sportowe z czasopism angielskich do „Echa Dnia”. | Za sprawą radiowego sprawozdawcy sportowego Tadeusza Oszasta rozpoczął pracę w rozgłośni krakowskiej Polskiego Radia. Początkowo sprzedawał radioodbiorniki. Równocześnie trenował w sekcji siatkówki i koszykówki przy rozgłośni. Tam poznał Zdzisława Nardellego, przyszłego wybitnego reżysera radiowego. Nawiązał też kontakt ze środowiskiem dziennikarskim, m.in. tłumacząc teksty sportowe z czasopism angielskich do „Echa Dnia”. | ||
| − | W | + | W 1950 roku, na zaproszenie Zdzisława Nardellego, który został dyrektorem rozgłośni Polskiego Radia w '''[[Szczecin|Szczecinie]]''', przeniósł się do tego miasta i zamieszkał na [[Pogodno|Pogodnie]]. W [[Szczecin|Szczecinie]] został dziennikarzem w nowo utworzonej Redakcji Sportowej Polskiego Radia. Później był jej kierownikiem. Ponadto przygotowywał reportaże z terenu i z zakładów pracy, a także audycje o problematyce wiejskiej. Wspólnie ze Zdzisławem Kunstmanem realizował cykliczną audycję satyryczną ''W mikrofonowej sieci'', do której pisał scenki rodzajowe i kuplety, i w której występował. |
| − | Od | + | Od 1954 roku aż do emerytury był dziennikarzem, sprawozdawcą i komentatorem sportowym katowickiej rozgłośni radiowej. Jedynie na krótki okres związał się z oddziałem Telewizji Polskiej w Katowicach. |
| − | W latach powojennych należał do najbardziej cenionych dziennikarzy i sprawozdawców sportowych Polskiego Radia. Komentował wiele ważnych wydarzeń sportowych, m.in. słynny mecz w siatkówce Polska - ZSRR podczas olimpiady w Montrealu w | + | W latach powojennych należał do najbardziej cenionych dziennikarzy i sprawozdawców sportowych Polskiego Radia. Komentował wiele ważnych wydarzeń sportowych, m.in. słynny mecz w siatkówce Polska - ZSRR podczas olimpiady w Montrealu w 1976 roku. Był wychowawcą wielu pokoleń dziennikarzy i sprawozdawców sportowych, m.in. Andrzeja Zydorowicza. |
Jest wielokrotnym tenisowym mistrzem świata dziennikarzy. | Jest wielokrotnym tenisowym mistrzem świata dziennikarzy. | ||
Jego żoną była śpiewaczka operowa (sopran) Natalia Stokowacka (1920-1996). | Jego żoną była śpiewaczka operowa (sopran) Natalia Stokowacka (1920-1996). | ||
| − | <br/><br/> | + | <br /><br /> |
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | * Roman Pyjos, Artur Pyjos, Pod wiślackim koszem kobiet i mężczyzn 1928-2006 | + | * Roman Pyjos, Artur Pyjos, ''Pod wiślackim koszem kobiet i mężczyzn 1928-2006'', GIT, Kraków 2006 |
| − | + | ||
{{AutorP|[[User:Andriusza|Andrzej Androchowicz]]}} | {{AutorP|[[User:Andriusza|Andrzej Androchowicz]]}} | ||
| − | |||
{{DEFAULTSORT:Paszkowski, Roman}} | {{DEFAULTSORT:Paszkowski, Roman}} | ||
| − | |||
[[Kategoria:Ludzie kultury]] | [[Kategoria:Ludzie kultury]] | ||
[[Kategoria:Ludzie związani z radiem]] | [[Kategoria:Ludzie związani z radiem]] | ||
Aktualna wersja na dzień 22:17, 30 wrz 2017
| Roman Paszkowski | |||
| dziennikarz | |||
|
| |||
| Data urodzenia | 21 września 1920 | ||
| Miejsce urodzenia | Karków | ||
Roman Paszkowski (ur. 1920) – dziennikarz i sprawozdawca sportowy, koszykarz, tenisista
Życiorys
Roman Paszkowski urodził się 21 września 1920 roku w Krakowie w rodzinie mieszczańsko-urzędniczej. Jego dziadkiem był znany architekt Teodor Talowski, autor kościoła św. Elżbiety we Lwowie. Początkowo uczęszczał do gimnazjum neoklasycznego, a potem do gimnazjum humanistycznego w Krakowie. Maturę zdał tuż przed wojną.
W czasie okupacji pracował kolejno jako pomocnik inżyniera, elektromechanik i samodzielny elektrotechnik w niemieckich warsztatach samochodowych. Po wojnie nadal pracował w warsztacie, jednocześnie zapisał się na studia anglistyczne. Był wychowankiem Cracovii, której barwy reprezentował do 1946 roku. Jako student trenował w AZS. W sezonie 1949/1950 był koszykarzem Wisły. Znany ze świetnego wyszkolenia technicznego, został powołany do kadry na wyjazd do Budapesztu, ale w ostatniej chwili ze względu na stan zdrowia nie uczestniczył w meczach.
Za sprawą radiowego sprawozdawcy sportowego Tadeusza Oszasta rozpoczął pracę w rozgłośni krakowskiej Polskiego Radia. Początkowo sprzedawał radioodbiorniki. Równocześnie trenował w sekcji siatkówki i koszykówki przy rozgłośni. Tam poznał Zdzisława Nardellego, przyszłego wybitnego reżysera radiowego. Nawiązał też kontakt ze środowiskiem dziennikarskim, m.in. tłumacząc teksty sportowe z czasopism angielskich do „Echa Dnia”.
W 1950 roku, na zaproszenie Zdzisława Nardellego, który został dyrektorem rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie, przeniósł się do tego miasta i zamieszkał na Pogodnie. W Szczecinie został dziennikarzem w nowo utworzonej Redakcji Sportowej Polskiego Radia. Później był jej kierownikiem. Ponadto przygotowywał reportaże z terenu i z zakładów pracy, a także audycje o problematyce wiejskiej. Wspólnie ze Zdzisławem Kunstmanem realizował cykliczną audycję satyryczną W mikrofonowej sieci, do której pisał scenki rodzajowe i kuplety, i w której występował.
Od 1954 roku aż do emerytury był dziennikarzem, sprawozdawcą i komentatorem sportowym katowickiej rozgłośni radiowej. Jedynie na krótki okres związał się z oddziałem Telewizji Polskiej w Katowicach.
W latach powojennych należał do najbardziej cenionych dziennikarzy i sprawozdawców sportowych Polskiego Radia. Komentował wiele ważnych wydarzeń sportowych, m.in. słynny mecz w siatkówce Polska - ZSRR podczas olimpiady w Montrealu w 1976 roku. Był wychowawcą wielu pokoleń dziennikarzy i sprawozdawców sportowych, m.in. Andrzeja Zydorowicza.
Jest wielokrotnym tenisowym mistrzem świata dziennikarzy.
Jego żoną była śpiewaczka operowa (sopran) Natalia Stokowacka (1920-1996).
Bibliografia
- Roman Pyjos, Artur Pyjos, Pod wiślackim koszem kobiet i mężczyzn 1928-2006, GIT, Kraków 2006
