Gustav Nicolai
| Gustav Nicolai | |||
| Pisarz i kompozytor | |||
| |||
| Data urodzenia | 28 maja 1795 | ||
| Miejsce urodzenia | Berlin | ||
| Data śmierci | 1850 | ||
| Miejsce śmierci | Berlin | ||
| Narodowość | niemiecka | ||
Gustav Alexander Wilhelm Nicolai (1795–1850) — librecista, pisarz, kompozytor i krytyk muzyczny.
Życiorys
Gustav Nicolai urodził się 28 maja 1795 roku w Berlinie. Do 1812 roku mieszkał w Chojnie, gdzie uczęszczał do liceum (późniejsze gimnazjum). Sztuki muzycznej uczył się m.in. u chojeńskiego wirtuoza gry organowej Augusta Wilhelma Prachta. W 1812 roku przeniósł się na krótko do Berlina, po czym rozpoczął studia muzyczne we Wrocławiu pod kierunkiem Friedricha Wilhelma Bernera, a następnie w Halle u Johanna Friedricha Nauego. Przez wiele lat współpracował z Berlinische Musikalische Zeitung. W latach 1825–1840 był korespondentem muzycznym wielu krajowych i zagranicznych czasopism kulturalnych. Współpracował także z kompozytorami, pisząc libretta — m.in. z Carlem Loewem i Gasparem Spontinim. Za libretto do oratorium Zerstörung von Jerusalem otrzymał nagrodę od króla Fryderyka Wilhelma III. Sam również komponował — głównie muzykę wokalną. Nicolai był także autorem powieści i nowel. Jedna z nich — zatytułowana Der Musikfeind, ein Nachtstück — opowiada znaną legendę o otruciu Mozarta przez Salieriego. W 1833 roku odbył podróż do Italii, która zaowocowała publikacją Italien, wie es wirklich ist. Książka zdobyła dużą popularność, ale opinie na jej temat były skrajnie podzielone, ponieważ przedstawiała opisywany kraj w niezbyt korzystnym świetle. Nicolai został za nią uhonorowany przez króla Fryderyka Wilhelma III złotym medalem. Nicoali zmarł w 1850 roku w Berlinie.
Gustav Nicolai bywał często mylony z kompozytorem Ottonem Nicolai[1].
Twórczość (wybór)
Beletrystyka
- Italien, wie es wirklich ist. Bericht über eine merkwürdige Reise in den hesperischen Gefilden als Warnungsstimme (…), Bd. 1–2, Leipzig 1834.
- Arabesken für Musikfreunde, Bd. 1–2, Lepizig 1835.
Libretta
- oratorium Die Zerstörung von Jerusalem Carla Loewego
- oratorium Johannes der Täufer Friedricha Markulla
- pieśń Die Weltfahrt Léona de Saint-Lubina
- pieśń Die bezauberte Eose Theodora Kullacka
Muzyka wokalna
- Die Sängerfahrt op. 1.
- Das Mädchen am Ufer op. 2.
- 12 ballad do wierszy Ludwiga Uhlanda op. 3–7.
- 2 romanse: Der nächtliche Ritter i Das Schifflein op. 12
- 6 pieśni króla Ludwig Bawarskiego op. 21
- ballada Der Königssohn op. 20
Muzyka instrumentalna
- Bagatele fortepianowe op. 8
- Symfonia C-dur (niekatalogowana)
- Symfonia D-dur (niekatalogowana)
Przypisy
- ↑ Zob. Mendel Hermann, Otto Nicolai. Eine Biographie. Berlin 1866, s. 41-43.
Bibliografia
- Encyclopädie der deutschen Nationalliteratur oder biographisch-kritisches Lexikon der deutschen Dichter und Prosaisten seit den frühesten zeiten, bearb. und hrsgb. O.L.B. Wolff, Bd. 5, Lepizig 1840, s. 423.
- Jahn, Otto. W.A. Mozart, Th. 2, Leipzig 1867, s. 540, przyp. 7.
- Ledebur, C. v. Tonkünstler-Lexicon Berlins von den ältesten Zeiten bis auf die Gegenwart, Berlin 1861, s. 396-397.
- Mendel Hermann, Otto Nicolai. Eine Biographie. Berlin 1866, s. 41-43.
