Wilhelm Böhmer

	Wilhelm Böhmer
	filolog
Data urodzenia	30 listopada 1791
Miejsce urodzenia	Szczecin
Data śmierci	27 lutego 1842
Miejsce śmierci	Szczecin
Narodowość	niemiecka

Heinrich Wilhelm Ludwig Böhmer (1791-1842) - niemiecki filolog.

Życiorys

Heinrich Wilhelm Ludwig Böhmer urodził 30 listopada 1791 w Szczecinie jako syn Pupillenrat (radca opiekuńczy) Gustawa Böhmera. Uczęszczał do Ratslyceum w swoim rodzinnym mieście. Po jego ukończeniu w roku 1810 rozpoczął studia filologiczne na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą, gdzie mógł uczęszczać na wykłady estetyka Solgera i G. G. Bredowa. Po dwóch semestrach Böhmer przeniósł się nowo założony uniwersytet w Berlinie, gdzie jego nauczycielami akademickim zostali Wolf i Boeckh.

W odpowiedzi na apel króla Böhmer dołączył w roku 1813 jako ochotnik do Gardejägerbataillon i wraz batalionem brał udział w bitwie pod Lützen, Bautzen, Drezdnem i Lipskiem. Na własną prośbę opuścił Gardejägerbataillon i przeniósł się do stacjonującego w Holandii Kolberger Infanterieregiment. W styczniu 1814 roku koło Antwerpii został ranny, zaś po wyzdrowieniu, odznaczony Krzyżem Żelaznym, powrócił na uniwersytet w Berlinie studiować teologię.

Po krótkiej działalności pedagogicznej Böhmera w Joachimsthal Gymnasium w Berlinie został zatrudniony jako nauczyciel (w roku 1817) w Marienstiftsgymnasium (Gimnazjum Fundacji Mariackiej) w Szczecinie. W roku 1824 otrzymał tytuł doktora filologii na uniwersytecie w Greifswaldzie, a w roku 1826 został mianowany profesorem gimnazjalnym. Długoletnia przyjaźń połączyła Böhmera z Ludwigiem Giesebrechtem i Karlem Hasselbachem, którzy byli zarówno jego kolegami w Marienstiftsgymnasium (Gimnazjum Fundacji Mariackiej) jak i jego szwagrami. Jego nazwisko stało się znane za sprawą opublikowania „Bemerkungen über Pindar” w programie Marienstiftsgymnasium w roku 1829. Zdaniem Boeckh, jego dawnego berlińskiego nauczyciela, była to najlepsza praca o poezji Pindara.

Dwukrotnie oferowano mu ważne urzędy, jednym z nich było stanowisko ewangelickiego pastora w Rzymie oraz dyrektora gimnazjum, których nie przyjął.

Oprócz działalności pedagogicznej Böhmer zgłębiał historię Pomorza w założonym w roku 1824 Gesellschaft für pommersche Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Altertumskunde (Towarzystwo Historii Pomorza i Starożytności), w którym w latach 1834-1836 pełnił funkcję sekretarza. Swoje prace publikował w wydawanych przez towarzystwo czasopismach „Baltische Studien” i w jego poprzedniku „Neue Pommersche Provinzialblättern”. W roku 1831 opublikował „Sammlung der Niederdeutschen Mundarten in Pommern”, efekt studiów nad historycznymi zabytkami języka dolnoniemieckiego (przysłowia, zwroty, legendy, podania i pieśni). Dla badań nad kroniką Kantzowa i dla języka dolnoniemieckiego przełomowe okazało się wydanie w roku 1835 przez Böhmera jego najważniejszego dzieła „Thomas Kantzow′s Chronik von Pommern in Niederdeutscher Mundart”.

Böhmer w roku 1833 został zwyczajnym członkiem Königl. Gesellschaft für Nordische Altertumskunde w Kopenhadze, w roku 1835 korespondencyjnym członkiem Verein für Mecklenburgische Geschichte und Alterthumskunde w Schwerinie oraz w roku 1839 zwyczajnym członkiem Verein für Geschichte der Mark Brandenburg.

Heinrich Wilhelm Ludwig Böhmer zmarł 27 lutego 1842 roku w Szczecinie.

Rodzina

Heinrich Wilhelm Ludwig Böhmer poślubił 8 czerwca 1824 roku Ernestine Henriette Charlotte Louise Giesebrecht, która urodziła się 1 lipca 1796 roku w Mirow w Mecklenburg-Strelitz, a zmarła 15 czerwca 1861 roku w Halle. Z tego małżeństwa pochodzą dwaj synowie: Karl Eduard Wilhelm, urodzony 24 maja 1827 roku, profesor na uniwersytecie w Strasburgu, Theodor Friedrich Wilhelm, urodzony 1 października 1829 roku, doktor medycyny oraz córka Agnes Elisabeth Wilhelmine, urodzona 19 kwietnia 1831 roku, a zmarła 28 września 1881 roku jako wdowa po Consistorialrath i Hofprediger Heyde w Wernigerode.

Publikacje (wybór)

Artykuł Heinricha Böhmera na łamach "Baltische Studien" w 1835

De Pomeranorum historia literaria ad Carolum Hasselbach et Ludovicum Giesebrecht epistolica dissertatio. Saecularem S. Ottonis Apostoli memoriam celebraturus scribebat Guilelmus Boehmer. Berolini: G. E. Reimer, 1824.
Bemerkungen über Pindar. W: Zu der öffentlichen Redeübung, welche Freitag den 25. September 1829 Nachmittags um 2 ½ Uhr in dem großen Hörsaale des Gymnasii zu Stettin veranstaltet werden soll ladet die Beschützer, Gönner und Freunde unserer Schulanstalt ehrerbietigst und ergebenst ein Dr. Carl Friedrich Wilhelm Hasselbach. Stettin: gedruckt bei Franz Hessenland 1829, s. 1 – 62.
Die Belagerungen Stettins seit dem Anfange des 12. Jahrhunderts. Zur Feier des fünften Decembers beschrieben von einem Mitgliede der Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Alterthumskunde. Stettin: Gedr. bei H. G. Effenbart's Familie 1832.
Sammlung der Niederdeutschen Mundarten in Pommern. “Baltische Studien”. AF 3, 1833, H. 1, s. 139-172.
Thomas Kantzow′s Chronik von Pommern in Niederdeutscher Mundart. Stettin: Friedrich Heinrich Morin 1835 (Neudruck: unveränd. Neudr. der Ausg. von 1835. Vaduz: Martin Sändig [1973], ISBN 3-500-28260-1)
Übersicht der Allgemeinen Chroniken Pommerns seit Kantzow. “Baltische Studien”. AF 3, 1835, H. 1, s. 66-171.
Ausflug nach Kopenhagen im Sommer 1835. “Baltische Studien”. AF 3, 1836, H. 2, s. 1-57.
Sneglu Halle. Züge aus dem Leben eines Isländischen Skalden des Eilften Jahrhunderts. “Baltische Studien”. AF 3, 1836, H. 2, s. 93-112.
Über die gegenwärtige Stellung der Gymnasien, w: Zu der öffentlichen Redeübung, welche Freitag den 1. Octoner 1841 Nachmittags um 2 ½ Uhr in dem großen Hörsaale des Gymnasii zu Stettin veranstaltet werden soll ladet die Beschützer, Gönner und Freunde unserer Schulanstalt ehrerbietigst und ergebenst ein Dr. Carl Friedrich Wilhelm Hasselbach. Stettin: gedruckt bei H. G. Effenbart’s Erbinn (C. Eichner) 1841, s. 1- 48.

Bibliografia

Bülow, Gottfried von. Heinrich Wilhelm Ludwig Böhmer, w: Allgemeine Deutsche Biographie. Bd. 47. Leipzig: Duncker & Humblot 1903, s. 79–81.
Wendt, Eckhard. (Heinrich) Wilhelm (Ludwig) Bühmer, w: Eckhard Wendt. Stettiner Lebensbilder. Köln [etc.]: Böhlau 2004, s. 88-90, ISBN 3-412-09404-8.