Andrzej Dzięga
| Andrzej Dzięga | |||
| biskup szczecińsko-kamieński | |||
| |||
| Data urodzenia | 14 grudnia 1952 | ||
| Miejsce urodzenia | w:Radzyń Podlaski | ||
| Narodowość | polska | ||
Andrzej Dzięga (ur. 14 grudnia 1952 w Radzyniu Podlaskim) – polski duchowny katolicki, arcybiskup metropolita szczecińsko-kamieński, przewodniczący Rady Prawnej Konferencji Episkopatu Polski, profesor nadzwyczajny KUL kościelnego prawa procesowego oraz polskiego prawa rodzinnego, autor wielu publikacji, referatów i promotor prac doktorskich.
Życiorys
Arcybiskup Andrzej Dzięga urodził się w rodzinie rolniczej, w latach 1971-77 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach, które ukończył 11 czerwca 1977 święceniami kapłańskimi z rąk biskupa Jana Mazura. Zaraz po święceniach pełnił posługę wikariusza parafialnego w Malowej Górze i w Radoryżu. W 1980 ukończył dwuletnie Studium Pastoralne na KUL. W 1985 na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego uzyskał licencjat na podstawie rozprawy Proces ustny w prawie kanonicznym Katolickich Kościołów Wschodnich, pisanej pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Edmunda Przekopa. 1987-89 pracuje jako notariusz Sądu Biskupiego Siedleckiego. W roku 1988 zdobył stopień naukowy doktora nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego w oparciu o pracę Recepcja myśli Giuseppe Chiovendy w kościelnym procesie ustnym przygotowaną pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Jerzego Grzywacza. 1989-91 wicepostulatorem w procesie beatyfikacyjnym [Męczenników Podlaskich. 1989-2002 sędzią Sądu Biskupiego Siedleckiego. 1 września 1989 został skierowany do pracy naukowo-dydaktycznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1992-95 jest Kanclerzem Kurii Biskupiej Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego w Warszawie. 1993-2002 wikariuszem sądowym Biskupa Drohiczyńskiego. 1994-97 – Promotor Pierwszego Synodu Diecezji Drohiczyńskiej. W 1995 stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego za rozprawę habilitacyjną Strony sporu w kanonicznym procesie o nieważność małżeństwa. Od 1998 profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, na którym prowadzi zajęcia z zakresu kościelnego prawa procesowego oraz polskiego prawa rodzinnego. W latach 1996-2008 był Kierownikiem Katedry Kościelnego Prawa Procesowego KUL. Od 1996 prodziekan, następnie dziekan Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL (do 2003). 7 października 2002 papież Jan Paweł II mianuje Biskupem Sandomierskim. 24 listopada 2002 ingres do katedry sandomierskiej i sakra biskupia (dewiza jego posługi: Dominus Jesus - Jezus jest Panem). Inicjator pielgrzymki osób konsekrowanych na Święty Krzyż[1]. Zaangażowany obrońca świętości życia i interesów rodziny. W 2005 w diecezji sandomierskiej ogłosił Rok Rodziny[2]. Zdecydowanie popierał parlamentarną inicjatywę zmierzającą do wprowadzenia konstytucyjnego zapisu chroniącego życie człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci, jesienią 2006 w tej intencji zalecił modlitwy w swojej diecezji. Wiosną 2007 do manifestujących tłumów przybyłych z całej Polski, wygłosił homilię wyrażającą poparcie dla tej inicjatywy ustawodawczej[3].
21 lutego 2009 mianowany został przez papieża Benedykta XVI arcybiskupem archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej zastępujac Zygmunta Kamińskiego. Urząd objął 31 marca 2009 a jego ingres do bazyliki archikatedralnej św. Jakuba w Szczecinie odbył się 4 kwietnia 2009[4].
29 czerwca 2009 odebrał na Watykanie paliusz z rąk Benedykta XVI.
Funkcje pełnione w Konferencji Episkopatu Polski
- Przewodniczący Rady Prawnej KEP
- Członek Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu Rzeczpospolitej Polskiej i Konferencji Episkopatu Polski
- Członek Rady Stałej KEP
- Członek Zespołu ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja
- Członek Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni
- Członek Komisji Rewizyjnej
- Członek Rady ds. Rodziny
Listy pasterskie, publikacje i działalność naukowa
- 12 listów pasterskich w diecezji sandomierskiej (2002-2008)[5]
- monografia Kościelny proces ustny, Lublin 1992
- monografia Strony sporu w kanonicznym procesie o nieważność małżeństwa, Warszawa 1994
- 41 ważniejszych artykułów
- 16 ważniejszych referatów
- promotor 15 prac doktorskich[6]
Przypisy
- ↑ Biskup Andrzej Dzięga nowym metropolitą szczecińsko-kamieńskim. opoka.pl, 2009. [dostęp 2 marca 2009].
- ↑ List Pasterski Biskupa Sandomierskiego na rozpoczęcie Diecezjalnego Roku Rodziny (20 listopada 2004). Diecezja Sandomierska w internecie, 2009. [dostęp 2 marca 2009].
- ↑ Abp Andrzej Dzięga, metropolita szczeciński. tygodnik „Niedziela”, 2009. [dostęp 2 marca 2009].
- ↑ Biskup Andrzej Dzięga mianowany nowym arcybiskupem metropolitą szczecińsko-kamieńskim. witryna Kurii Metropolitalnej w Szczecinie, 2009. [dostęp 2 marca 2009].
- ↑ Listy Pasterskie Biskupa Sandomierskiego. Diecezja Sandomierska w internecie, 2009. [dostęp 2 marca 2009].
- ↑ Dorobek naukowy bpa Andrzeja Dzięgi. witryna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2009. [dostęp 2 marca 2009].
Linki zewnętrzne
- Biskup Andrzej Dzięga mianowany nowym arcybiskupem metropolitą szczecińsko-kamieńskim [dostęp: 2 marca 2009]
- Życiorys naukowy bp. Andrzeja Dzięgi i wykaz jego publikacji i wystąpień naukowych [dostęp: 2 marca 2009]
- „Idę z moją wiarą i świadectwem” – pierwszy wywiad z Arcybiskupem Nominatem Andrzejem Dzięgą (22 lutego 2009). [dostęp 2 marca 2009]
| Poprzednik Zygmunt Kamiński |
|
Biskup metropolita szczecińsko-kamieński 2009 – |
|
Następca ' |
| Biskupi szczecińsko-kamieńscy | |
|---|---|
| Biskupi diecezjalni | Jerzy Stroba (1972–1978) • Kazimierz Majdański (1979–1992) • Marian Przykucki (1992–1999) • Zygmunt Kamiński (1999–2009) • Andrzej Dzięga (od 2009) |
| Biskupi pomocniczy | Jan Gałecki (1974–2007) • Stanisław Stefanek (1980–1996) • Marian Błażej Kruszyłowicz (od 1990) |
Artykuł z Internetowej Encyklopedii Szczecina znajduje się w trakcie weryfikacji i oczekuje na ewentualne uzupełnienie bibliografii i/lub dostosowanie do standardów Encyklopedii Pomorza Zachodniego