Ewa Rossa-Gowor

Z Encyklopedia Pomorza Zachodniego - pomeranica.pl
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ewa Rossa-Gowor
śpiewaczka, aktorka
brak zdjecia
fot. Jacek Fijałkowski
Data urodzenia 17 marca 1953
Miejsce urodzenia Żary


Ewa Rossa-Gowor (ur. 1953) – śpiewaczka (sopran), aktorka

Życiorys

Ewa Rossa-Gowor urodziła się 17 marca 1953 roku w Żarach k. Żagania.

Ze Szczecinem związana jest od najmłodszych lat. Muzyką interesowała się od dziecka. Po raz pierwszy wystąpiła publicznie w wieku 5 lat, grając na fortepianie w Zamku Książąt Pomorskich. Początkowo uczęszczała do klasy fortepianu w Szkole Muzycznej I stopnia oraz do Państwowego Ogniska Baletowego w Szczecinie. Naukę gry na fortepianie kontynuowała w Liceum Muzycznym w Poznaniu. Tu także uczyła się śpiewu. Głos kształciła również u znakomitych śpiewaków-pedagogów – Marii Binkowskiej w Poznaniu i Lesława Finzego w Warszawie.

W 1973 roku została przyjęta do zespołu Państwowego Teatru Muzycznego w Szczecinie przy ul. Potulickiej (późniejsza Opera i Operetka). Przez krótki okres śpiewała w chórze. Wkrótce dyrektor Tadeusz Bursztynowicz zachwycony śpiewem koloraturowym młodej śpiewaczki, zaczął jej powierzać partie solowe. Na profesjonalnej scenie zadebiutowała w 1973 roku w Balu w operze Richarda Haubergera, śpiewając wodewilową partię Hortensji u boku uznanego i popularnego śpiewaka Zygmunta Gorczyńskiego. Debiut okazał się sukcesem i w kolejnej premierze, Zemście nietoperza Johanna Straussa, zaśpiewała koloraturową partię Adeli z brawurową arią śmiechu w II akcie.

Tadeusz Bursztynowicz, uważając Ewę Rossa-Gowor za swoje odkrycie potwierdzone talentem nie tylko wokalnym, ale i aktorskim, powierzał jej kolejne role w teatrze przy Potulickiej. Ze względu na ówczesny charakter teatru, śpiewała głównie w operetkach i wodewilach. Występowała także poza Szczecinem, m.in. w Teatrze Muzycznym w Łodzi, z powodzeniem śpiewając partię Walentyny w Wesołej wdówce Franza Lehára.

Przełom w jej karierze nastąpił w 1978 roku, z chwilą zmiany dotychczasowej siedziby teatru na zamkową scenę. Zaśpiewała wówczas jedną z głównych partii w pierwszej operze wystawionej w polskim Szczecinie – Wesołych kumoszkach z Windsoru Otto Nicolaia. Za rolę Pani Fluth w tym spektaklu została uhonorowana w 1979 roku nagrodą Bursztynowego Pierścienia w plebiscycie Towarzystwa Przyjaciół Szczecina i redakcji„Kuriera Szczecińskiego”.

W kolejnych latach zaśpiewała główne partie sopranowe w operach Tosca i Madama Butterfly Giacomo Pucciniego, Fauście Charlesa Gounoda, Strasznym dworze Stanisława Moniuszki. Była pierwszą odtwórczynią roli Violetty Valéry w operze Giuseppe Verdiego Traviata, którą w Szczecinie po raz pierwszy wystawiono w czerwcu 1983 roku. Triada włoskich oper, w których śpiewała tytułowe role, wykreowały ją na czołową solistkę teatru, zapewniając status primadonny. Z tymi przedstawieniami wraz ze szczecińskim Teatrem Muzycznym kilkakrotnie odbyła tournée po Włoszech, odnosząc sukces wśród tamtejszej publiczności. Występowała również na scenach Niemiec, Austrii, Belgii, Holandii i Szwajcarii, śpiewając zawsze w języku ojczystym kompozytora. Na zaproszenie teatru w Dessau (NRD) śpiewała partię Toski w przedstawieniu zrealizowanym w międzynarodowej obsadzie.

Na przestrzeni lat w Zemście nietoperza i Strasznym dworze wystąpiła w różnych rolach. W Zemście nietoperza śpiewała partie Adeli i Rozalindy, a w Strasznym dworze Hanny i Cześnikowej. Po latach artystka tak wspominała tamte wydarzenia: (...) Pierwsza „Zemsta” jeszcze w teatrze przy Potulickiej, u progu kariery, gdzie śpiewałam Adelę, mogąc się pochwalić podwójnymi koloraturami i trzykreślnym „d”. Otoczona życzliwością realizatorów i starszych kolegów poznawałam ABC sceny i magię teatru. W kilkanaście lat później, już na zamkowej scenie, grałam Rozalindę, wyśpiewując wszystko, co zażyczył sobie Johann Strauss. W jednym z najpiękniejszych finałów II aktu czuło się zawsze dobre fluidy płynące z widowni. Była ogromna radość grania ze świetnym tekstem Tuwima, oraz wielka przyjemność śpiewania niezapomnianych melodii, które podarował nam król walca.

W swoim bogatym dorobku śpiewaczka ceni koloraturową partię Betsy w Henryku VI na łowach Karola Kurpińskiego oraz trudną od strony aktorskiej i wokalnej dramatyczną rolę Małgorzaty w Fauście Charlesa Gounoda. Jednak jej ulubioną partią operową pozostaje Tosca Giacomo Pucciniego. Po latach sukcesów lubiła dla kontrastu pokazać się także w lżejszym repertuarze, m.in. w Cygańskiej miłości Franza Lehára, Hrabinie Maricy Emmericha Kálmána czy w składance Operetki kabaretki, gdzie zaśpiewała przebój Hello Dolly.

Ze szczecińską sceną muzyczną związana była do 1993 roku. Kończąc swoją artystyczną karierę, artystka wyjaśniła swoją decyzję: Teatr jest zaborczy, wymaga dyspozycyjności i poświęceń – próby, spektakle, wyjazdy... Nie zauważałam jak zmieniają się pory roku, jak dorastał mój syn. Mam w Szczecinie swój dom z ogrodem, który uwielbiam. Przez tyle lat czekali na mnie w nim mój mąż, syn, kot, pies, ryby, papugi i kwiaty. Muszę teraz tą nieobecność im wynagrodzić. A ponieważ pożegnania bywają smutne, wymyśliłam sobie, że po cichu, niepostrzeżenie uchylę się od blasku jupiterów...

Artystka jest zamężna z Aleksandrem Goworem, który prowadząc na co dzień Morskie Biuro Podróży jest wielkim admiratorem teatru. Mają syna Arkadego i wnuczkę Stellę Antoninę.

W obiektywie Wandy Cieślak

  • Rossa Ewa21a.jpg
  • Rossa Ewa22a.jpg
  • Rossa Ewa23a.jpg
  • Rossa Ewa24a.jpg



W obiektywie Jacka Fijałkowskiego

  • Rossa Ewa39a.jpg
  • Rossa Ewa40a.jpg
  • Rossa Ewa45a.jpg
  • Rossa Ewa42a.jpg



Teatr (Szczecin)

Tytuł Kompozytor / Oprac. muz. Autor / Autor libretta Reżyseria Forma twórczości Postać Teatr Data premiery
Bal w operze Richard Heuberger Victor Léon i Heinrich von Waldberg Henryk Mozer obsada aktorska Hortensja Państwowy Teatr Muzyczny 18 kwietnia 1973
Domek trzech dziewcząt Heinrich Berté wg muzyki Franza Schuberta Alfred Willner, Heinz Reichert wg powieści Schwammerl Rudolfa Hansa Bartscha Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Rózia, pokojówka Państwowy Teatr Muzyczny 18 lipca 1973
Zemsta nietoperza Johann Strauss syn Karl Haffner, Richard Genèe wg sztuki Das Gefängnis Rodericha Benedixa i wodewilu La Réveillon Henriego Meilhaca i Ludovica Halévy'ego Marian Kobielski obsada aktorska Adela Państwowy Teatr Muzyczny 12 lipca 1974
W imieniu brawa (zdarzenie muzyczno-teatralne) P. Abrahám, L. Bernstein, I. Dunajewski, J. Gilbert, J. Herman, E. Kálmán, F. Lehár, M. Leigh, F. Loewe, T. Mackeben, J. Offenbach, C. Porter, L. Różycki, M. Sart, J. Strauss syn Lech Terpiłowski, Andrzej M. Trzos Jerzy Ukleja obsada aktorska Marietta; Adela; Gość weselny Państwowy Teatr Muzyczny 28 czerwca 1975
Wesoła wdówka Franz Lehár Victor Léon, Leo Stein Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Walentyna Państwowy Teatr Muzyczny 28 stycznia 1976
Rose Marie Rudolf Friml Otto Harbach, Oskar Hammerstein Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Rose Marie Państwowy Teatr Muzyczny 25 maja 1977
Kulig (śpiewogra) Łucjan Kamieński, Jan Maklakiewicz, Józef Elsner, Fryderyk Chopin, Karol Kurpiński, Stanisław Moniuszko, Leon Schiller i inni Jerzy Ukleja wg układu tekstu Leona Schillera i Juliana Tuwima Jerzy Ukleja obsada aktorska Część I (Kuligowy zajazd) – Panna; Mieszczaneczka; Część II (Weselne gody) – Panna; Część III (Staropolskie zapusty) – Panna Państwowy Teatr Muzyczny 13 kwietnia 1978
Wesołe kumoszki z Windsoru Otto Nicolai Herman Salomon Mosenthal wg Williama Shakespeare'a Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Pani Fluth Państwowy Teatr Muzyczny 22 listopada 1978
Jaś i Małgosia Engelbert Humperdinck Wette Adelheid Czesław Szpakowicz obsada aktorska Gertruda Państwowy Teatr Muzyczny 20 marca 1979
Henryk VI na łowach Karol Kurpiński Wojciech Młynarski wg Wojciecha Bogusławskiego Aleksander Strokowski obsada aktorska Betsy, córka młynarza Państwowy Teatr Muzyczny 23 maja 1979
Baron cygański Johann Strauss syn Ignaz Schnitzer wg noweli Saffi Maurycego Jokaya Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Arsena, córka Kalmana Żupana Państwowy Teatr Muzyczny 14 listopada 1979
Straszny dwór Stanisław Moniuszko Jan Chęciński Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Hanna, córka Miecznika Państwowy Teatr Muzyczny 10 lipca 1980
Madama Butterfly Giacomo Puccini Luigi Illica i Giacomo Giacosa wg Davida Belasco Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Madama Butterfly Państwowy Teatr Muzyczny 27 stycznia 1982
Traviata Giuseppe Verdi Francesco Maria Piave wg Damy kameliowej Aleksandra Dumasa syna Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Violetta Valery Państwowy Teatr Muzyczny 23 czerwca 1983
Boccacio Franz von Suppé Friedrich Zell (Camillo Walzel) i Richard Genée na motywach opowiadań Boccaccia Bogusława Czosnowska obsada aktorska Beatrice, żona cyrulika Scalzy Państwowy Teatr Muzyczny 22 listopada 1984
Tosca Giacomo Puccini Luigi Illica i Giacomo Giacosa wg Davida Belasco wg Victoriena Sardou Tadeusz Bursztynowicz obsada aktorska Floria Tosca Państwowy Teatr Muzyczny 6 lutego 1985
Wieczór baśni dla dzieci (Piotruś i wilk; Baśń o Iwanie Siłaczu) Siergiej Prokofiew; Cesar Cui Wiesław Łągiewka obsada aktorska Matka Państwowy Teatr Muzyczny 20 kwietnia 1986
Faust Charles Gounod Jules Barbier, Michel Carré wg Johanna Wolfganga Goethego Lech Terpiłowski obsada aktorska Małgorzata Państwowy Teatr Muzyczny 18 września 1986
Zemsta nietoperza Johann Strauss syn Karl Haffner, Richard Genèe wg sztuki Das Gefängnis Rodericha Benedixa i wodewilu La Réveillon Henriego Meilhaca i Ludovica Halévy'ego Bogusława Czosnowska obsada aktorska Rozalinda Państwowy Teatr Muzyczny 14 maja 1987
Hrabina Marica Emmerich Kálmán Julius Brammer, Alfred Grünwald wg Juliusza Brammera i Alfreda Grünewalda Ewa Kołogórska, Alexander Kraft obsada aktorska Manja Cyganka Opera i Operetka 5 marca 1988
Straszny dwór Stanisław Moniuszko Jan Chęciński Urszula Trawińska-Moroz obsada aktorska Cześnikowa, stryjenka Stefana i Zbigniewa Opera i Operetka 17 lipca 1988
Marsz, marsz Polonia różni kompozytorzy Wacław Panek Urszula Trawińska-Moroz obsada aktorska Żona dyrektora Opera i Operetka 10 listopada 1988
Cygańska miłość Franz Lehár Alfred Maria Willner, Robert Bodanzky Ewa Kołogórska, Kraft Alexander obsada aktorska Ilona Opera i Operetka 20 kwietnia 1989
Operetki kabaretki, czyli pora na sponsora (program składankowy) różni kompozytorzy Tadeusz Klimowski Wiesław Łągiewka obsada aktorska Dolly (z Hello Dolly) Opera i Operetka 5 grudnia 1989
Drzewko Aby Baby, czyli Baabus Musicalis Józef Talarczyk Mirosław Łebkowski, Stanisław Werner Wiesław Łągiewka obsada aktorska Panna Klara Opera i Operetka 6 grudnia 1990
Nie tylko we Lwowie różni kompozytorzy Wojciech Dzieduszycki Halina Dzieduszycka obsada aktorska Opera i Operetka 7 marca 1991
Krasnoludki,krasnoludki Katarzyna Gaertner Tadeusz Kijonka wg motywów baśniowych Maria Wałcerz obsada aktorska Artystka VI; Macocha Opera i Operetka 13 grudnia 1992
Madame Dubarry Karl Millöcker Friedrich Zell, Richard Genée, Paul Knepler, Ignaz Michael Welleminsky, Hans Martin Cremer Edwin Zbonek (Austria) obsada aktorska Marianne Verrieres Opera i Operetka 30 stycznia 1993



Zdjęcia ze spektakli

  • Hortensja w Balu w operze (1973)

  • Hortensja (1973)

  • Rózia w Domku trzech dziewcząt (1973)

  • Adela w Zemście nietoperza (1974)

  • (1975)

  • Jako Walentyna z Januszem Spieczyńskim (Camille de Rosillon) w Wesołej wdówce (1976)

  • Jako Walentyna z Januszem Spieczyńskim (Camille de Rosillon) w Wesołej wdówce (1976)

  • Jako Walentyna z Sergiuszem Wąsowiczem (Baron Mirko Zeta, mąż Walentyny) w Wesołej wdówce (1976)

  • Jako Cho-Cho-San z Dorotą Mężyk (Suzuki) w operze Madama Butterfly (1982)

  • Jako Cho-Cho-San w operze Madama Butterfly (1982)

  • Jako Violetta Valery z Krzysztofem Molendą (Alfred Germont) w Traviacie (1983)

  • Jako Violetta Valery z Ireneuszem Naguszewskim (Georges Germont) w Traviacie (1983)

  • Jako Beatrice w Boccaciu (1984)

  • Jako Floria Tosca z Mirosławem Kosińskim (Baron Scarpia) w Tosce (1985)

  • Jako Małgorzata z Januszem Jańczukiem (Siebel) w Fauście (1986)

  • Jako Rosalinda z Jackiem Krosnickim (Eisenstein) w Zemście nietoperza (1987)

  • Ewa Rossa-Gowor (Adela) i Krystyna Demska (Gigi) w Zemście nietoperza (1974)

  • Jolanta Łoś (Jadwiga), Ewa Rossa-Gowor (Hanna) w Strasznym dworze (1980)

  • Ewa Rossa-Gowor (Tosca) i Mirosław Kosiński (Baron Scarpia) w Tosce (1985)

  • Scena zbiorowa z Fausta (1986). Na pierwszym planie Ewa Rossa-Gowor (Małgorzata) i Mirosław Kosiński (Walenty)



Za kulisami

  • Ewa Rossa-Gowor (Pani Fluth), scenograf Wojciech Zieleziński i Krystyna Michałowska (Pani Reich) - Wesołe kumoszki z Windsoru (1978)

  • Jako Pani Fluth

  • Jako Pani Fluth

  • Betsy - Henryk VI na łowach (1979)

  • Ewa Rossa-Gowor (Pani Fluth) i Krystyna Michałowska (Pani Reich) - Wesołe kumoszki z Windsoru (1978)

  • W teatralnej garderobie (1979)

  • Bożena Andrzejewska (Małgorzata) i Ewa Rossa-Gowor (Betsy) - Henryk VI na łowach (1979)

  • Tosca (1985)



Nagrody i wyróżnienia

  • 1979 – Bursztynowy Pierścień za rolę Pani Fluth w Wesołych kumoszkach z Windsoru Ottona Nicolaia
  • 1997 – statuetka 40-lecia Sceny Muzycznej w Szczecinie



Odznaczenia


  • Bursztynowy Pierścień – nagroda publiczności w plebiscycie na ulubioną aktorkę-śpiewaczkę Teatru Muzycznego (1979)

  • Statuetka przyznana z okazji 40-lecia sceny muzycznej w Szczecinie (1997)

  • Medal i dyplom „50 Lat Sceny Muzycznej w Szczecinie” (2007)

  • Statuetka dedykowana Pierwszej Szczecińskiej Traviacie - 1983 (2011)



O Ewie Rossa-Gowor

  • Wiele oklasków zbiera zawsze Ewa Rossa-Gowor. Dobrze wyszkolony głos i osobisty wdzięk zwracają uwagę innych dyrektorów teatrów muzycznych w kraju. (Józef Kruszona)
  • Kreacje i osiągnięcia interpretacyjne Ewy Rossa-Gowor zapewniły jej eksponowane miejsce w historii teatru. (Mikołaj Szczęsny)
  • W imieniu brawa
    • Z satysfakcją odnotowujemy w spektaklu debiut absolwentki po­znańskiego konserwatorium Ewy Rossa-Gowor. Obdarzoną ciepłym, koloraturowym sopranem śpiewacz­kę poznaliśmy już jako feryczną pokojówkę Adelę w „Zemście Nie­toperza” - teraz zbiera zasłużone brawa za uroczą retroscenkę z „Bajadery” , mając jako partnera Edwarda Newadę. (Józef Kruszona)
  • Henryk VI na łowach
    • W trudnej roli Betsy wystąpiła Ewa Rossa-Gowor - głos jej brzmiał pełnią dramatycznego wyrazu, od bardzo delikatnych,romantycznych stylizacji,do barokowej namiętności, szczególnie w partii koloraturowej. (Urszula Retzlaff)
  • Madama Butterfly
    • Butterfly - jedna z najtrudniejszych partii wokalnych należy do najważniejszych dokonań scenicznych Ewy Rossa-Gowor. Jej kreacja odznaczająca się starannym dopracowaniem partii i sugestywnością gry aktorskiej zasługuje na pełne uznanie. (Mikołaj Szczęsny)
  • Traviata
    • Ewa Rossa-Gowor śpiewająca Traviatę jest tym głosem, któremu należy okazać dużo zainteresowania. Myślę, że przed tą artystką będą otwarte wielkie sceny operowe. (Bogusław Wit)
    • Śpiewająca premierę Traviaty Ewa Rossa-Gowor z powodzeniem pokonała wszelkie trudności techniczne i wyrazowe tej partii, tworząc kreację o znacznym ładunku dramatycznym. (Mikołaj Szczęsny)
  • Tosca
    • Ewa Rossa-Gowor śpiewając partię Toski zdaje się na swoją wokalną intuicję podporządkowaną sytuacji dramatycznej. (Jan Gorzelany)
  • Faust
    • W Fauście wyraźnie wybija się rola Małgorzaty kreowana przez dwie artystki zdecydowanie różniące się głosem i stylem. Rolę młodziutkiej dziewczyny gra Roma Jakubowska Handke. Bardzo przekonująca jest w roli dojrzałej ciężko doświadczonej kobiety Ewa Rossa-Gowor, dysponująca zgoła inną barwą głosu i gestem. Ta Małgorzata jest filarem przedstawienia. (Janusz Ławrynowicz)
    • Ewa Rossa-Gowor maluje głosem. (Wacław Panek)



Ciekawostki

  • Wystawioną w listopadzie 2011 roku, drugą w historii szczecińskiego teatru muzycznego wersję Traviaty, dyrekcja Opery na Zamku zadedykowała Ewie Rossa-Gowor. Artystka otrzymała pamiątkową statuetkę z napisem „Dla Pierwszej Szczecińskiej Traviaty”
  • W 2013 roku nakładem własnym ukazała się książka Franciszka Karolewskiego XX lat na muzycznej scenie – Ewa Rossa-Gowor. Publikacja w konkursie Towarzystwa Przyjaciół Kultury została nagrodzona przez Książnicę Pomorską w Szczecinie



Bibliografia

Inne





IES64.png
Autor opracowania: Andrzej Androchowicz


Źródło: „http://pomeranica.pl/index.php?title=Ewa_Rossa-Gowor&oldid=226812”