Ferdinand Horn
| Ferdinand Horn | |||
| harfista | |||
|
| |||
| Data urodzenia | XVIII w. | ||
| Miejsce urodzenia | Wrocław | ||
| Data śmierci | XIX w. | ||
| Miejsce śmierci | nieznane | ||
| Narodowość | niemiecka | ||
Ferdinand Horn (XVIII/XIX w.) – harfista.
Życiorys
Ferdinand Horn urodził się we Wrocławiu.
Prawdopodobnie w latach siedemdziesiątych XVIII wieku przebywał w Londynie. Tam też wydał drukiem swoje kompozycje - sześć sonat na klawesyn, które zadedykował królowej Anglii, Charlotte.
Jako wirtuoz harfy koncertował w Berlinie (1786), Hamburgu (1787), Wrocławiu (1792) i Lipsku (1793). Koncerty Horna spotykały się z wielkim uznaniem publiczności.
Trudno prześledzić drogę artystyczną Ferdinanda Horna, ponieważ nieustannie popadał w długi i w związku z tym często opuszczał miejsce pobytu w obawie przed wierzycielami. Nierzadko przybierał też fałszywe nazwisko, aby uniknąć zatrzymania przez policję.
Od roku 1813 nic o nim nie słyszano.
Występy w Szczecinie
Do Szczecina Horn przybył w roku 1786. Dwa koncerty odbyły się 8[1] i 15 sierpnia[2] w Domu Żeglarza przy [[Ulica Szewska|Schuhstraße], trzeci zaś – 22 listopada w sali radcy wojennego Zimmermanna[3].
Kompozycje
- Six Sonates Pour le Clavecin. London [ok. 1770].
Przypisy
Bibliografia
- Eitner, Robert. Biographisch-bibliographisches Quellenlexikon. Leipzig 1901, Bd. 5, s. 205.
- Encyclopädie der gesammten musikalischen Wissenschaften, oder Universal-Lexicon der Tonkunst. Redacteur Gustav Schilling. Stuttgart 1840, Bd. 3, s. 626.
- Gassner, Ferdinad Simon. Universal-Lexikon der Tonkunst. Neue Hand-Ausgabe in einem Bande. Mit Zugrundlegung des größeren Werkes. Stuttgart 1849, s. 441.
- Gerber, Ernst Ludwig. Historisch-biographisches Lexicon der Tonkünstler. Leipzig 1790, Bd. 1, s. 668.
- Hoffmann, Carl Julius Adolph. Die Tonkünstler Schlesiens. Breslau 1830, s. 221.
- Musikalisches Conversations-Lexikon. Bearbeitet und herausgegeben von Hermann Mendel. Berlin 1875, Bd. 5, s. 303.
- Neues Universal-Lexikon der Tonkunst für Künstler, Kunstfreunde und alle Gebildeten. Bearbeitet und herausgegeben von Eduard Bernsdorf. Dresden 1857, Bd. 2, s. 450.
